Hoe lang blijf je hopen dat het goed komt?

‘Wanneer laat ik mijn kinderwens definitief los?’

‘Hoe weet ik dat het tijd is om los te laten?’

‘Waaraan kan ik merken dat ik er klaar voor ben om afscheid te nemen van mijn onvervulde kinderwens?’

Een herkenbare worsteling tussen blijven hopen en dromen dat het op een dag goed komt en het langzaam doordringen van de onontkoombaarheid van dit verlies.  Stappen ondernemen om iets met deze pijn, dit verdriet, te doen, is als zeggen tegen jezelf; ‘Oke, dan is het nu dus definitief!’ En dat ene woordje ‘definitief’, wil je niet zeggen of horen! Dat stel je zo lang mogelijk uit!

Dat is waar vrouwen vaak mee worstelen als ze vragen hebben over deelname aan mijn workshops en trainingen. Want deelname betekent ook een stap waarmee je tegen jezelf zegt: ‘Oke, dan is het nu dus definitief!’, ‘Er komt definitief geen eigen biologisch kind!’

Ze ervaren een drempel en deelname betekent er overheen stappen. Betekent alle hoop laten varen en de laatste strohalm loslaten.

Voor mij zo herkenbaar. Ik weet nog goed hoe ik mij vastklampte aan kleine strohalmpjes hoop. Artikelen in tijdschriften over zwangerschap boven je 40ste, succesverhalen en goedbedoelde adviezen in mijn omgeving van ‘het komt wel goed’, ‘je komt vast snel iemand tegen’ en succesverhalen van alleenstaande vrouwen die alsnog een partner ontmoeten en snel zwanger en samenwonen, verslond ik. Het is dus mogelijk!!! Dus bleef ik hopen en duwde het verdriet steeds weg. Want zodra ik het toe zou laten, werd het een feit, een realiteit waar ik niet meer onderuit kon komen. Ik bleef hopen en richtte mijn ogen en oren op alles wat die hoop kon voeden. Maar de tijd liep onvermijdelijk  door!

Het was alsof mijn leven stilstond, in afwachting van die ene zwangerschap. Ik leefde door, maakte keuzes, maar wel onder voorbehoud; zodra ik zwanger ben, wordt alles anders.  Ik leefde mijn leven, maar eigenlijk wilde ik het anders. Het was alsof ik met mijn ene voet op mijn wenseiland stond en met mijn andere voet op het eiland van de realiteit. Een spagaat! En die 2 eilanden dreven steeds verder uit elkaar. Een onhoudbare situatie!

Zo voelde het voor mij. Ik wilde hier uit! Uit die spagaat! Weer 2 voeten bij elkaar op 1 eiland. Wat voor eiland dat dan ook zou zijn! Ik wilde leven en niet langer meer balanceren tussen hoop en vrees! Ik besloot mijn verlies te nemen! 

Dit heen en weer slingeren en jezelf deze vragen stellen, is vaak een teken dat het rouwproces al begonnen is.

Wil je weten of het voor jou een goed moment is om deel te nemen aan een workshop of training? Bel mij dan op 06 3601 3481 of mail naar info@inako.nl. Ik geef je meer informatie en beantwoord je vragen, zodat jij een goede keuze kunt maken!

Maak je verlies tastbaar en zichtbaar!

Het accepteren van ongewenste kinderloosheid is geen makkelijke klus. Je verlies is voor anderen, en vaak ook voor jezelf,  onzichtbaar, wat het accepteren en verwerken erg lastig maakt.

In gedachten heb je je al van alles voorgesteld over hoe het had kunnen zijn: namen bedacht, hoe je baby zou ruiken en voelen, de eerste lach, de eerste tandjes. En ook de 1e schooldag, vriendjes, een dagje efteling of strand. Hele hoofdstukken heb je al geschreven in je hoofd, maar het is een verhaal dat niemand zal lezen, een verhaal dat alleen jij kent!!! Maar dit verhaal leeft nog wel in jou en het wil er uit! Het wil gezien, gehoord en tastbaar worden, zodat het erkend kan worden!!!

Acceptatie begint met het erkennen dat je een verlies hebt geleden. Maar hoe erken je iets dat zo onzichtbaar is voor jou en je omgeving? Wat kan helpen is om je verlies letterlijk in beeld te brengen door bijvoorbeeld een plakboek te maken. Dat is best lastig en emotioneel om te doen, tegelijkertijd werkt het helend!!! Je kunt ook een collage of een tekening maken, gedicht schrijven of wat dan ook. Iets dat bij jou past en waarmee jij, jouw verlies, tastbaar en zichtbaar maakt.

In de cursussen die ik geef voor alleenstaande vrouwen met een onvervulde kinderwens, ga je samen met deelgenoten aan de slag om jouw verlies te accepteren en weer de regie over je leven te krijgen. Samen maak je je verlies zichtbaar. Doordat je samen ook andere opdrachten maakt en deelt, krijg je inzichten en handvatten om ook de diepere lagen van dit onzichtbare verlies te onderzoeken en te verwerken. Je zult ervaren dat je je onvervulde kinderwens beter kunt accepteren en je krachtiger in je leven staat.

Klik hier: Mijn (onzichtbare) verlies en lees het bijzondere plakboek van 1 van de deelneemsters!

Op zaterdag 22 maart 2014 start er weer een driedaagse cursus. Meld je voor 8 maart 2014 aan en ontvang 50 euro korting! http://www.alleenenongewenstkinderloos.nl/index.php?page=cursus